-
1 διαφθειρω
(fut. διαφθερῶ, aor. διέφθειρα, pf. 1 διέφθαρκα, pf. 2 διέφθορα; pass.: aor. 2 διεφθάρην, pf. διέφθαρμαι)1) разрушать(πόλιν Hom.)
; уничтожать, опустошать(ὑὸς χρῆμα τὰ ἔργα διαφθείρει Her.; ἔλαφος διαφθείρων τέν νόμην Arst.)
2) убивать, умерщвлять(τινά Her.)
; pass. погибать(λιμῷ Her.; πᾶς διέφθαρται στρατός Aesch.)
3) разрушать, повреждать, портить(αἱ νῆες διεφθάρησαν Her.)
; расстраивать(τέν συνουσίαν Plat.)
τῶν οὕτερος διέφθαρτο Her. — (у Креза было два сына), из которых один был калекой;διεφθαρμένος τέν ἀκοήν Her. — глухой;ὑπὸ τῆς νόσου διεφθαρμένος Isocr. — надломленный болезнью;διεφθάρθαι φρένας Eur. — прийти в уныние;τέν φρόνησιν διαφθαρείς Isocr. — потерявший рассудок4) искажать, извращать(νόμους, γραμματεῖον Isocr.)
5) совращать, развращать(γυναῖκα Lys.; κόρην Men.; τοὺς νέους Plat.)
6) (тж. δ. νομῇ χρημάτων Aeschin., ἐπὴ χρήμασι Dem., ἀργυρίῳ и διὰ κέρδος Arst.) подкупать(τινα Her., Dem.)
7) портитьсяδιέφθορας Hom. — ты потерял рассудок;τὰ διεφθορότα σώματα Plut. — гниющие тела